Once again in french, then English, and finally Dutch
Thank you for reading, and God bless you all.
 |
| Great climbers such as Tommy Caldwell love their children. Indeed they teach them the best they know. This picture seems like a kind of discipleship; learning to grab. And this is a kind of meditation on parables too: learning to live, being close to a great master... |
Matthieu
13
1 En ce jour-là, Jésus sortit de la maison et
s'assit au bord de la mer.
2 De grandes foules se rassemblèrent près de lui,
si bien qu'il monta dans une barque où il s'assit; toute la foule se tenait sur
le rivage.
3 Il leur dit beaucoup de choses en paraboles.
«Voici que le semeur est sorti pour semer.
4 Comme il semait, des grains sont tombés au bord
du chemin; et les oiseaux du ciel sont venus et ont tout mangé.
5 D'autres sont tombés dans les endroits pierreux,
où ils n'avaient pas beaucoup de terre; ils ont aussitôt levé parce qu'ils
n'avaient pas de terre en profondeur;
6 le soleil étant monté, ils ont été brûlés et,
faute de racine, ils ont séché.
7 D'autres sont tombés dans les épines; les épines
ont monté et les ont étouffés.
8 D'autres sont tombés dans la bonne terre et ont
donné du fruit, l'un cent, l'autre soixante, l'autre trente.
9 Entende qui a des oreilles!»
10 Les disciples s'approchèrent et lui dirent:
«Pourquoi leur parles-tu en paraboles?»
11 Il répondit: «Parce qu'à vous il est donné de
connaître les mystères du Royaume des cieux, tandis qu'à ceux-là ce n'est pas
donné.
Prédication :
Pourquoi leur parles-tu en paraboles ? Ses disciples posent la question à Jésus. Et Jésus leur répond : « A vous il a été donné de connaître les secrets du Royaume des cieux, mais à eux cela n’a pas été donné. »
Maintenant les lecteurs que nous sommes aimeraient pouvoir poser aux disciples une autre question : « Puisqu’il vous a été donné de connaître les secrets du Royaume des cieux, pourquoi, auteurs supposés des évangiles, nous avez-vous donné les paraboles, et gardé les secrets pour vous-mêmes ? »
Evidemment, les disciples de Jésus ne répondent pas. Ils ont gardé les secrets et, comme nous l’imaginons, ils les gardent encore.
Le problème, avec les secrets, ou les mystères, ou les révélations spéciales données à des personnes spéciales, c’est que très rapidement les personnes spéciales deviennent très spéciales, ou des gardiens de secrets spéciaux, doté d’une dignité supérieure. Très rapidement, ils vous font savoir qu’il y a quelque chose qu’ils savent, qu’ils ont accompli quelque chose de spécial, mais pas vous, quelque chose que vous n’accomplirez jamais. Très rapidement ils vous font savoir que vous êtes pour toujours moins que ce qu’ils sont. Et que vous devriez probablement admirer leur dignité, voire même vous soumettre à leur autorité. Peut-être, si vous vous soumettez de manière convenable, une petite part du mystère vous sera un jour livrée. Si ceci a pu être une sorte de tentation pour les disciples de Jésus, nous croyons qu’ils ont été trouvés capables de la vaincre. Et puisque nous croyons ceci, notre question demeure : où sont les secrets du Royaume des cieux ?
Quelque chose a été donné spécialement et exclusivement aux disciples de Jésus, chose qui ne pouvait être donné aux autres qu’en paraboles, chose que Jésus nomme lui-même « révélation des secrets du Royaume des cieux. » Les paraboles ont été données aux disciples de Jésus, tout comme elles ont été données aux foules. Les disciples ont reçu quelque chose de plus, mais quoi ?
Nous avons exclu une révélation spéciale. Aux disciples, il fut donné quelque chose : être disciples de Jésus. Ce qui signifie entendre ses paroles, être témoin de ses actes, vivre avec lui pendant un certain temps, des années, et non pas seulement quelques minutes, ou quelques heures comme ce fut le cas de tous ceux qui n’ont fait que croiser Jésus. Aux disciples, il a été donné de connaître la vie quotidienne de Jésus, puisqu’ils vivaient avec Lui. Et la seule révélation qui pouvait leur être donnée ainsi est qu’il n’y a nulle part où chercher une révélation spéciale, sauf dans la vie quotidienne.
Mais il n’y a rien de spécial dans la vie quotidienne : la vie quotidienne est… quotidienne. Cependant, quelle était la vie quotidienne de Jésus ? Comme nous pouvons l’imaginer en lisant les évangiles, la vie quotidienne de Jésus était faite de générosité, d’enseignement, de dévouement pour les pauvres et les rebuts de la société, de prière – seul et en communauté, et aussi il mangeait, dormait, etc. mais sans s’inquiéter en aucune manière pour lui-même, comptant sur l’aide de Dieu en toutes choses. Excepté pour l’aide de Dieu, pour laquelle nous avons des mots très spéciaux – on dit ‘aide de Dieu’, on ne peut parler de la vie quotidienne qu’avec des mots ordinaires. Avec Jésus, la vie quotidienne était si intense et parfois si étonnante qu’il fallait un langage spécial pour la rapporter. Ce langage spécial, mais fait de mots ordinaires, c’est les paraboles. Et les secrets du Royaumes des cieux, c’était de vivre avec Jésus, pas plus, pas moins.
Il est bien clair que seuls les disciples de Jésus ont vécu cette expérience : vivre un certain temps dans l’intimité de l’Unique Fils de Dieu. Mais comment pouvaient-ils transmettre quelque chose de cette vie et du cadeau qu’elle fut pour eux ? Ils l’ont certainement fait en vivant comme Jésus vécut. Mais aussi, essentiellement, trésor pour nous, en transmettant les paraboles.
Ils sont semé les paraboles tout comme Jésus les a semées, avec une générosité considérable, puis ils ont laissé ces paraboles trouver leurs lecteurs, et ils ont laissé ces lecteurs comprendre quelle sorte de vie quotidienne serait une véritable connaissance et une véritable expérience du Royaume des cieux. Puis ils ont laissés ces lecteurs vivre à leur tour cette vie.
Puissions-nous être de ces lecteurs et vivre cette vie. Que l’Esprit des paraboles, qui est l’Esprit de Jésus vienne sur nous et nous soit en aide. Amen
Matthew 13:1 That same day Jesus went out of
the house and sat beside the sea.
2 Such great crowds
gathered around him that he got into a boat and sat there, while the whole
crowd stood on the beach.
3 And he told them many
things in parables, saying: "Listen! A sower went out to sow.
4 And as he sowed, some
seeds fell on the path, and the birds came and ate them up.
5 Other seeds fell on
rocky ground, where they did not have much soil, and they sprang up quickly,
since they had no depth of soil.
6 But when the sun rose,
they were scorched; and since they had no root, they withered away.
7 Other seeds fell among
thorns, and the thorns grew up and choked them.
8 Other seeds fell on
good soil and brought forth grain, some a hundredfold, some sixty, some thirty.
9 Let anyone with ears listen!"
10 Then the disciples
came and asked him, "Why do you speak to them in parables?"
11 He answered, "To
you it has been given to know the secrets of the kingdom of heaven, but to them
it has not been given. (…)"
Sermon:
Why do you speak to them in
parables? His disciples do ask the question. And then Jesus answers: "To you it has been given to know the secrets of the kingdom of
heaven, but to them it has not been given.(…)" And then the readers we are
would like to ask the disciples another question : “As the secrets of the
kingdom of heaven were given to be known by you, why did you, as supposed
authors of the gospels, gave us the parables, and kept the secrets for
yourselves?” Obviously, Jesus’ disciples do not answer. They kept the secrets,
and, as we imagine, are still keeping them.
The problem, with secrets, of with mysteries, or special revelations given
to special persons, is that special persons soon become very special persons,
or special secrets keepers, with higher dignity. They soon let you know that
there is something they know, there is something special they achieved, but not
you, something you will never achieved. They soon let you know that you are
forever less than they are. And that you should probably admire their dignity,
or even submit to their authority. Maybe, if you submit in a suitable way, a
small part of the mystery will be one day delivered to you… If this happened
once to be some kind of a temptation for Jesus’ disciples, we do believe that
they were found able to overcome it. But as we believe this, our question
remains: where are the secrets of the kingdom of heaven?
Something was given specially and exclusively to Jesus’ disciples and that
thing could only be given to others in parables, that thing being called by Jesus
himself ‘the revelation of the secret things of the Kingdom of heaven’. The
parables were given to the disciples, as they were given to the crowds, as they
are given to us. But what more was given to the disciples?
We have excluded a special revelation. To the disciples something was
given: to be disciples of Jesus. This means ear his words, be witness of his
acts, live with him for a while, for years, not only for a few minutes, or
hours, or days like those whom Jesus only met just passing by. They were simply
gifted to know Jesus’ daily life, as they were living with Him. The only
special revelation they could be gifted this way is that there is nowhere to
seek a special revelation except in daily life.
 |
| Daily life of a bird |
But there’s nothing special in daily life: daily life is… daily. But what
kind of daily life was Jesus’ daily life? As we can imagine it reading the
gospels, Jesus’ daily life was generosity, was teaching, was devotion to the
poor and dregs of society, was praying – alone and in community, eating, sleeping,
etc. without worrying at all for himself, counting on the help of God in
everything. The help of God excepted, for which we have very special words – we
say help of God – daily life has only ordinary words to be said. With Jesus,
daily life was so intense and surprising sometimes that it needed a special
language with ordinary words to be said: parables are this language, and the
mystery of the Kingdom of heaven was living with Jesus, not more, not less.
In evidence, only Jesus’ disciples experienced this: living quite a long
time in great intimacy with the only Son of God. But how could they transfer
something about this life and about the gift it had been? Surely they did it
living as Jesus lived. But also, and as a treasure for us, they did it remembering
and transferring parables.
They sowed the parables as Jesus sowed them, with considerable generosity,
and then let these parables find their readers, and let some of these readers
understand what kind of daily life was actual knowledge and experience of the
Kingdom of heaven. And finally let those readers live that life on their own.
May we be some of those readers and live this life. May the parables’
spirit, which is Jesus’ spirit, come upon us and help us. Amen
Mattheüs 13 Later die dag verliet Jezus het huis en ging bij het meer
zitten. 2 Er kwam een grote menigte mensen naar Hem
toe. Daarom ging Hij in een boot. Van daaruit sprak Hij de mensen toe die op de
oever stonden te luisteren. 3 Hij vertelde hun
onder andere deze gelijkenis: ‘Een boer zaaide koren op zijn land. 4 Bij
het zaaien viel er wat zaad langs de weg en de vogels kwamen het
oppikken. 5 Er viel ook wat zaad op steenachtige
grond. Omdat er weinig aarde lag, kwam het vlug op. 6 Maar
toen de zon erop ging schijnen, verschroeide het. Het ging dood, omdat het niet
veel wortels had. 7 Ander zaad viel tussen de
distels en werd erdoor verstikt. 8 De rest van het
zaad viel in goede grond en gaf een rijke oogst: wel dertig, zestig en honderd
keer zoveel als er was gezaaid. 9 Wie oren heeft,
moet ook goed luisteren!’
10 Zijn leerlingen
kwamen naar Hem toe en vroegen: ‘Waarom vertelt U de mensen altijd van dit
soort gelijkenissen?’ 11 ‘Jullie hebben het
voorrecht de geheimen van het Koninkrijk van de hemelen te begrijpen,’
antwoordde Hij. ‘Maar zij niet.
Preek
Waarom gebruikt u gelijkenissen als u de mensen toespreekt? Zijn discipelen vroegen dit aan Jezus. En Jezus antwoordde hen: "Omdat God jullie heeft willen inwijden in de geheimen van zijn koninkrijk, maar hen niet." En als lezers, die wij zijn, willen we graag een andere vraag stellen aan de discipelen: "Nu het jullie gegeven is de geheimen van het koninkrijk te kennen, waarom hebben jullie, de veronderstelde auteurs van de evangeliën, ons de gelijkenissen gegeven, en bewaren jullie de geheimen voor jezelf?" natuurlijk geven de discipelen van Jezus geen antwoord. Ze bewaarden het geheim en, zoals we het ons kunnen voorstellen, ze bewaren het nog steeds.
Het probleem met geheimen en mysteries, of speciale openbaringen die gegeven worden aan speciale mensen, is dat al gauw deze speciale mensen, heel speciaal worden, of dat de hoeders van speciale geheimen begiftigd zijn met een hogere waardigheid. Ze laten je al gauw merken dat ze iets weten, dat zij iets bijzonders bereikt hebben - maar jij niet, en dat jij dat nooit zult bereiken. Ze laten je ook al gauw merken dat je altijd minder zult zijn dan zij. En dat je waarschijnlijk hun waardigheid zult bewonderen of je je zelfs zult onderwerpen aan hun gezag. En als je dat op een geschikte manier doet, zal misschien een klein deel van het mysterie je op een dag worden geopenbaard…. Als dit een soort verleiding voor de discipelen van Jezus zou zijn, dan geloven we dat ze in staat zijn om het te weerstaan. En als we dit geloven, blijft onze vraag: waar zijn de geheimen?
Iets is specifiek en uitsluitend gegeven aan de discipelen van Jezus, iets dat alleen aan anderen gegeven kan worden in gelijkenissen, iets dat Jezus zelf de "openbaring van de geheimen van het koninkrijk der hemelen " noemt. De gelijkenissen werden gegeven aan de discipelen van Jezus, net zoals ze werden gegeven aan de menigten. Maar wat kregen de discipelen nog meer?
We hebben een bijzondere openbaring overgeslagen. Aan de discipelen werd als extra’s gegeven: het discipel zijn van Jezus. Dit houdt in: zijn woorden horen, getuige zijn van zijn daden, met Hem een bepaalde tijd samenleven; en dan niet voor een paar minuten of uren of dagen, maar jaren. Aan de discipelen was het gegeven om het dagelijks leven van Jezus te kennen, want zij leefden met Hem. En omdat de enige openbaring hen alleen op deze manier gegeven kon worden, hoeven we nergens te zoeken naar een bijzondere openbaring behalve dan in het dagelijks leven.
Maar er is niets bijzonders in het dagelijks leven: het leven van alledag is ... alledaags. Maar wat was het dagelijks leven van Jezus? Voor zover we er ons een beeld van kunnen vormen door het lezen van de Evangeliën, bestond het dagelijks leven van Jezus uit weldoen, onderwijs, toewijding aan de armen en de uitgestotenen, gebed - alleen en gemeenschappelijk. En natuurlijk at hij ook, sliep hij, enzovoorts, maar zonder zich op wat voor een manier dan ook zorgen te maken over zichzelf - vertrouwend op de hulp van God bij alles. Met uitzondering van de hulp van God, waarvoor wij speciale woorden hebben, kan men over het dagelijks leven alleen maar met gewone woorden spreken. Met Jezus was het dagelijks leven zo intens en soms zo verrassend dat er een speciale taal nodig is om er over te vertellen: de gelijkenissen zijn deze taal. En de geheimen van het koninkrijk der hemelen zijn het leven met Jezus, niet meer, niet minder.
Het is duidelijk dat alleen Jezus’ discipelen deze ervaring hebben gehad: langere tijd leven in de nabijheid van de enige Zoon van God. Maar hoe konden ze iets van dit leven en het geschenk dat dit was, overbrengen? Ze deden het zeker door te leven zoals Jezus leefde. Maar ook, als een schat voor ons, met de gelijkenissen.
Ze vertelden de gelijkenissen genereus door, zoals Jezus ze verteld heeft, en ze laten deze gelijkenissen hun weg zoeken naar hun lezers. En ze lieten deze lezers begrijpen wat voor het dagelijks leven de echte kennis en de echte ervaring van het Koninkrijk der hemelen zou zijn. En zij lieten hen op hun beurt dit leven leven.
Mogen wij deze lezers zijn. Moge de Geest van Jezus over ons komen en ons helpen.
Waarom gebruikt u gelijkenissen als u de mensen toespreekt? Zijn discipelen vroegen dit aan Jezus. En Jezus antwoordde hen: "Omdat God jullie heeft willen inwijden in de geheimen van zijn koninkrijk, maar hen niet." En als lezers, die wij zijn, willen we graag een andere vraag stellen aan de discipelen: "Nu het jullie gegeven is de geheimen van het koninkrijk te kennen, waarom hebben jullie, de veronderstelde auteurs van de evangeliën, ons de gelijkenissen gegeven, en bewaren jullie de geheimen voor jezelf?" natuurlijk geven de discipelen van Jezus geen antwoord. Ze bewaarden het geheim en, zoals we het ons kunnen voorstellen, ze bewaren het nog steeds.
Het probleem met geheimen en mysteries, of speciale openbaringen die gegeven worden aan speciale mensen, is dat al gauw deze speciale mensen, heel speciaal worden, of dat de hoeders van speciale geheimen begiftigd zijn met een hogere waardigheid. Ze laten je al gauw merken dat ze iets weten, dat zij iets bijzonders bereikt hebben - maar jij niet, en dat jij dat nooit zult bereiken. Ze laten je ook al gauw merken dat je altijd minder zult zijn dan zij. En dat je waarschijnlijk hun waardigheid zult bewonderen of je je zelfs zult onderwerpen aan hun gezag. En als je dat op een geschikte manier doet, zal misschien een klein deel van het mysterie je op een dag worden geopenbaard…. Als dit een soort verleiding voor de discipelen van Jezus zou zijn, dan geloven we dat ze in staat zijn om het te weerstaan. En als we dit geloven, blijft onze vraag: waar zijn de geheimen?
Iets is specifiek en uitsluitend gegeven aan de discipelen van Jezus, iets dat alleen aan anderen gegeven kan worden in gelijkenissen, iets dat Jezus zelf de "openbaring van de geheimen van het koninkrijk der hemelen " noemt. De gelijkenissen werden gegeven aan de discipelen van Jezus, net zoals ze werden gegeven aan de menigten. Maar wat kregen de discipelen nog meer?
We hebben een bijzondere openbaring overgeslagen. Aan de discipelen werd als extra’s gegeven: het discipel zijn van Jezus. Dit houdt in: zijn woorden horen, getuige zijn van zijn daden, met Hem een bepaalde tijd samenleven; en dan niet voor een paar minuten of uren of dagen, maar jaren. Aan de discipelen was het gegeven om het dagelijks leven van Jezus te kennen, want zij leefden met Hem. En omdat de enige openbaring hen alleen op deze manier gegeven kon worden, hoeven we nergens te zoeken naar een bijzondere openbaring behalve dan in het dagelijks leven.
Maar er is niets bijzonders in het dagelijks leven: het leven van alledag is ... alledaags. Maar wat was het dagelijks leven van Jezus? Voor zover we er ons een beeld van kunnen vormen door het lezen van de Evangeliën, bestond het dagelijks leven van Jezus uit weldoen, onderwijs, toewijding aan de armen en de uitgestotenen, gebed - alleen en gemeenschappelijk. En natuurlijk at hij ook, sliep hij, enzovoorts, maar zonder zich op wat voor een manier dan ook zorgen te maken over zichzelf - vertrouwend op de hulp van God bij alles. Met uitzondering van de hulp van God, waarvoor wij speciale woorden hebben, kan men over het dagelijks leven alleen maar met gewone woorden spreken. Met Jezus was het dagelijks leven zo intens en soms zo verrassend dat er een speciale taal nodig is om er over te vertellen: de gelijkenissen zijn deze taal. En de geheimen van het koninkrijk der hemelen zijn het leven met Jezus, niet meer, niet minder.
Het is duidelijk dat alleen Jezus’ discipelen deze ervaring hebben gehad: langere tijd leven in de nabijheid van de enige Zoon van God. Maar hoe konden ze iets van dit leven en het geschenk dat dit was, overbrengen? Ze deden het zeker door te leven zoals Jezus leefde. Maar ook, als een schat voor ons, met de gelijkenissen.
Ze vertelden de gelijkenissen genereus door, zoals Jezus ze verteld heeft, en ze laten deze gelijkenissen hun weg zoeken naar hun lezers. En ze lieten deze lezers begrijpen wat voor het dagelijks leven de echte kennis en de echte ervaring van het Koninkrijk der hemelen zou zijn. En zij lieten hen op hun beurt dit leven leven.
Mogen wij deze lezers zijn. Moge de Geest van Jezus over ons komen en ons helpen.
Amen
