30 De apostelen kwamen terug bij Jezus, en ze vertelden Hem alles wat ze
hadden gedaan en hoe ze onderricht gegeven hadden.
31 Hij zei tegen hen: `Ga nu mee
naar een eenzame plaats om alleen te zijn en wat uit te rusten.' Want er kwamen
en gingen zoveel mensen, dat ze niet eens de gelegenheid hadden om te eten.
32 Ze gingen in de boot weg naar
een eenzame plaats om alleen te zijn.
33 Men zag hen weggaan en velen
herkenden hen. Uit alle steden haastten ze zich te voet daarheen en kwamen er
eerder aan dan zij.
34 Toen Hij van boord ging, zag Hij
een grote menigte, en Hij had zeer met hen te doen, omdat ze als schapen zonder
herder waren , en Hij begon hen uitvoerig te onderrichten.
Preek 22 juli 2018
"Ze waren als schapen zonder herder". Dat is wat we lezen. En nu vragen we ons af waarom Jezus hen vergeleek met een kudde zonder herder.
Mijn grootmoeder vertelde me het trieste verhaal waarvan ze als kind heel lang geleden getuige was geweest. Het trieste verhaal van honderd in paniek geraakte ooien, die samen van een klif waren gesprongen en zichzelf hadden gedood. Na zoveel tijd was ze nog steeds ontdaan van deze dramatische gebeurtenis. En ik kan u zeggen dat ik nu ook nog steeds ontdaan ben, lang na de dood van mijn grootmoeder.
In de roman Far From the Unbridled Crowd (in het Nederlands vertaald als Ver weg van het stadsgewoel), vertelt Thomas Hardy een vergelijkbaar verhaal - maar de schapen zijn niet in paniek, ze worden geleid door een gekke hond. Maar het resultaat is precies hetzelfde.
Het moet gezegd worden dat schapen leuke en heel domme dieren zijn, die elkaar zonder aarzeling kunnen volgen... en Jezus vergelijkt bepaalde mensen met schapen. Deze mensen hebben een herder nodig, dat is zeker. Maar zusters en broeders, denk nu alstublieft niet onmiddellijk dat Jezus de goede herder is die we allemaal nodig hebben; we bewaren dit thema voor een preek over Johannes 10. Jezus is stellig de goede herder, maar hier gaat het niet om de herder, maar om de kudde.
Waarom een kudde zonder een herder? Nou zo staat het gewoon geschreven. Mensen verzamelen zich in kudden, dag en nacht; ze haasten zich en verdringen zich om dicht bij Jezus te zijn, zodat Hij en Zijn discipelen niet eens kunnen eten of rusten. En wanneer Jezus en zijn discipelen ze per boot verlaten om ergens anders te rusten, blijven ze hem achternalopen, naar een volledig verlaten plek, zonder na te denken, zonder respect voor de privacy van Jezus, en zelfs zonder eten (5 broden en 2 vissen is echt heel weinig voor een grote menigte). Hun enthousiasme is natuurlijk aangrijpend, maar... het evangelie is niet alleen een belofte voor de snelsten en de sterksten, terwijl de zwaksten alleen maar achterblijven en proberen een paar flarden te vangen van lessen die ze niet eens horen, of een paniekactie volgen ...
Ze zijn als schapen zonder herder, zegt Jezus, en in deze tekst hoeft de herder alleen maar een bedachtzaam man te zijn.
"Ze waren als schapen zonder herder". Dat is wat we lezen. En nu vragen we ons af waarom Jezus hen vergeleek met een kudde zonder herder.
Mijn grootmoeder vertelde me het trieste verhaal waarvan ze als kind heel lang geleden getuige was geweest. Het trieste verhaal van honderd in paniek geraakte ooien, die samen van een klif waren gesprongen en zichzelf hadden gedood. Na zoveel tijd was ze nog steeds ontdaan van deze dramatische gebeurtenis. En ik kan u zeggen dat ik nu ook nog steeds ontdaan ben, lang na de dood van mijn grootmoeder.
In de roman Far From the Unbridled Crowd (in het Nederlands vertaald als Ver weg van het stadsgewoel), vertelt Thomas Hardy een vergelijkbaar verhaal - maar de schapen zijn niet in paniek, ze worden geleid door een gekke hond. Maar het resultaat is precies hetzelfde.
Het moet gezegd worden dat schapen leuke en heel domme dieren zijn, die elkaar zonder aarzeling kunnen volgen... en Jezus vergelijkt bepaalde mensen met schapen. Deze mensen hebben een herder nodig, dat is zeker. Maar zusters en broeders, denk nu alstublieft niet onmiddellijk dat Jezus de goede herder is die we allemaal nodig hebben; we bewaren dit thema voor een preek over Johannes 10. Jezus is stellig de goede herder, maar hier gaat het niet om de herder, maar om de kudde.
Waarom een kudde zonder een herder? Nou zo staat het gewoon geschreven. Mensen verzamelen zich in kudden, dag en nacht; ze haasten zich en verdringen zich om dicht bij Jezus te zijn, zodat Hij en Zijn discipelen niet eens kunnen eten of rusten. En wanneer Jezus en zijn discipelen ze per boot verlaten om ergens anders te rusten, blijven ze hem achternalopen, naar een volledig verlaten plek, zonder na te denken, zonder respect voor de privacy van Jezus, en zelfs zonder eten (5 broden en 2 vissen is echt heel weinig voor een grote menigte). Hun enthousiasme is natuurlijk aangrijpend, maar... het evangelie is niet alleen een belofte voor de snelsten en de sterksten, terwijl de zwaksten alleen maar achterblijven en proberen een paar flarden te vangen van lessen die ze niet eens horen, of een paniekactie volgen ...
Ze zijn als schapen zonder herder, zegt Jezus, en in deze tekst hoeft de herder alleen maar een bedachtzaam man te zijn.
Wanneer we lezen
dat Jezus hen veel dingen begon te leren, moeten we ons realiseren dat dit geen
belangrijke openbaringen zijn. Wanneer het geloof tot veel geestdrift leidt, zijn
er geen openbaringen meer nodig, maar gezond verstand, wijsheid en het omzien
naar elkaar.
Die dag hadden de mensen volop de gelegenheid om Jezus te volgen, en niet de hond van de schrijver Thomas Hardy. Ze hadden elke prediker, elke zogenaamde herder, goed of minder goed, slecht of zelfs de ergste van de herders kunnen volgen, tot hun ongeluk, zonder in staat te zijn om zelf af te wegen of op waarde te schatten waar het over gaat.
Die dag hadden de mensen volop de gelegenheid om Jezus te volgen, en niet de hond van de schrijver Thomas Hardy. Ze hadden elke prediker, elke zogenaamde herder, goed of minder goed, slecht of zelfs de ergste van de herders kunnen volgen, tot hun ongeluk, zonder in staat te zijn om zelf af te wegen of op waarde te schatten waar het over gaat.
En dan begint Jezus, die medelijden met hen heeft, hen veel te leren. Wat dan? We weten niet precies wat. Maar de hele tekst leidt ons ertoe om te denken dat hij hen leert dat het kiezen van een leraar betekent dat je moet nadenken en voorzichtig moet zijn.
Neem niet iets klakkeloos
aan, denk goed na, neem de tijd, verdiep u in uw voorouders en hun tradities,
blijf de Bijbel lezen en bestuderen, stop nooit meer met bidden.
Dit garandeert niets, toch? Maar dit vermindert aanzienlijk het risico dat er een moment komt dat u van het geloof valt, zoals de schapen van de klif. En zelfs als u uiteindelijk niet de enige gids, of de herder hebt gevonden, zult u dit allemaal niet voor niets hebben gedaan.
Dit garandeert niets, toch? Maar dit vermindert aanzienlijk het risico dat er een moment komt dat u van het geloof valt, zoals de schapen van de klif. En zelfs als u uiteindelijk niet de enige gids, of de herder hebt gevonden, zult u dit allemaal niet voor niets hebben gedaan.
U bent geen schapen en u bent geen kudde. U bent oneindig veel meer waard dan deze dieren. Moge de Heer u op uw pad leiden. Amen
Marc 6
30 Les apôtres se réunissent auprès de Jésus et ils
lui rapportèrent tout ce qu'ils avaient fait et tout ce qu'ils avaient
enseigné.
31 Il leur dit: «Vous autres, venez
à l'écart dans un lieu désert et reposez-vous un peu.» Car il y avait beaucoup
de monde qui venait et repartait, et eux n'avaient pas même le temps de manger.
32 Ils partirent en barque vers un
lieu désert, à l'écart.
33 Les gens les virent s'éloigner
et beaucoup les reconnurent. Alors, à pied, de toutes les villes, ils coururent
à cet endroit et arrivèrent avant eux.
34 En débarquant, Jésus vit une
grande foule. Il fut pris de pitié pour eux parce qu'ils étaient comme des
brebis qui n'ont pas de berger, et il se mit à leur enseigner beaucoup de
choses.
Prédication :
“ils étaient comme des moutons sans berger”. C’est ce que nous avons lu. Et
maintenant nous nous demandons pourquoi Jésus les a comparés à des moutons sans
berger, c'est-à-dire à un troupeau abandonné à lui-même.
Ma grand-mère, née en 1906, m’a raconté une triste histoire dont elle avait
été témoin lorsqu’elle était enfant, très très longtemps auparavant, la triste
histoire d’une centaine de brebis prises de panique qui avaient sauté toutes
ensemble au bas d’une falaise et s’étaient tuées. Après tant de temps elle
était encore choquée par cet événement dramatique. Et je vous confie qu’encore
aujourd’hui, longtemps après la mort de ma grand-mère, je suis moi aussi choqué
lorsque je repense à cette histoire.
Dans le roman Loin de la foule
déchaînée, Thomas Hardy raconte une histoire du même genre, mais les
moutons ne sont pas en panique, ils sont juste menés par un chien fou. Mais le
résultat est exactement le même.
Il faut dire que les moutons sont des animaux gentils et très stupides,
capables de se suivre les uns les autres sans aucune hésitation… et Jésus
compare certains êtres humains à des moutons. Ces humains ont besoin d’un
berger, c’est certain. Cependant, sœurs et frères, je vous prie de ne pas
penser immédiatement que Jésus est le bon berger dont nous avons tous
besoin ; gardez ce thème pour un sermon sur Jean 10. Jésus est
certainement le bon berger, mais ici, la question n’est pas le berger, mais le
troupeau.
Pourquoi un troupeau sans berger ? Et bien, c’est simplement écrit.
Les gens se rassemblent en troupeau, nuit et jour ; ils se précipitent et
se bousculent pour s’approcher de Jésus, tellement que Lui et ses disciples ne
peuvent même pas s’alimenter, ou se reposer. Et lorsque Jésus et ses disciples
les quittent en bateau pour aller se reposer ailleurs, la foule continue de
courir après lui, jusqu’à un endroit tout à fait désert, sans réfléchir une
seule seconde, sans respect pour l’intimité de Jésus, et même sans nourriture
(5 pains et 2 poissons, c’est vraiment très peu pour toute une foule).
Leur enthousiasme est bien sûr émouvant, mais seuls les plus rapides ou les
plus forts entendront le message… or, l’Evangile n’est pas une promesse
seulement pour les plus rapides et les plus forts, pendant que les plus faibles
n’ont qu’à rester en arrière, en essayant d’attraper quelques bribes d’un
enseignement qu’ils n’entendent même pas, ou en suivant pour le pire un
mouvement d’enthousiasme, ou de panique…
Ils sont comme des moutons sans berger, dit Jésus, et dans ce texte le
berger devrait n’être rien de plus qu’un homme avisé, un homme prudent et sage.
La foule est là… Et lorsque nous lisons que Jésus commença à leur enseigner
bien des choses, nous ne devons pas imaginer des révélations divines importantes.
Il y a autour de la mission de Jésus un grand élan d’enthousiasme. Et lorsque
la religion atteint un haut niveau d’enthousiasme, elle n’a plus besoin de
révélations, mais elle a besoin de sens commun, de sagesse, et de souci les uns
des autres.
Ce jour-là, les gens qui composaient cette foule ont eu suffisamment de
chance pour suivre Jésus de Nazareth, et non pas le chien de Thomas Hardy. Ils
auraient pu suivre n’importe quel prédicateur, n’importe quel soi-disant
berger, bon ou moins bon, mauvais, ou même le pire d’entre les bergers, pour
leur malheur, sans être capable d’évaluer ou de peser quoi que ce soit.
Et alors Jésus, ayant pitié d’eux, commence à leur enseigner bien des
choses. Quelles choses ? Nous n’en savons exactement rien. Mais tout le
texte nous pousse à inférer qu’il leur enseigne que choisir un maître requiert
de la réflexion et de la prudence.
Ne pas gober n’importe quoi, penser profondément, prendre son temps,
interroger soi-même ses propres ancêtres et leurs traditions, continuer à lire
et à étudier la Bible, ne jamais cesser de prier… C’est indispensable lorsqu’on
se cherche un maître ou un berger.
Toutes ces précautions ne garantissent rien, n’est-ce pas ? Mais cela
minimise considérablement le risque lorsque vient le moment du saut de la foi.
Et même si, à la fin, vous n’avez pas trouvé l’unique guide, ou le berger, vous
n’aurez pas fait tout ce travail pour rien. Et peut-être même considérerez-vous
qu’il se suffit à lui-même.
Vous n’êtes pas des moutons et vous n’êtes pas un troupeau. Vous valez
infiniment plus que ces animaux. Que le Seigneur vous guide sur votre propre
chemin. Amen
Mark 6
30 The apostles gathered around Jesus and reported to
him all they had done and taught.
31 Then, because so many
people were coming and going that they did not even have a chance to eat, he
said to them, "Come with me by yourselves to a quiet place and get some
rest."
32 So they went away by
themselves in a boat to a solitary place.
33 But many who saw them
leaving recognized them and ran on foot from all the towns and got there ahead
of them.
34 When Jesus landed and
saw a large crowd, he had compassion on them, because they were like sheep
without a shepherd. So he began teaching them many things.
(Mar 6:30-34 NIV)
Sermon :
“they were like sheep
without a shepherd”. That’s what we read. And now we wonder why Jesus compared
them to a flock without a shepherd.
My grand-mother told me
the sad story she witnessed when she was a kid, a very very long time ago, the
sad story of hundred sheep on a panic, jumping all together from a cliff to
their death. After all that time she was still shocked by this dramatic event.
And I confess that now, such a long time after her death I’m still shocked too.
In the novel Far from the madding crowd, Thomas Hardy
tells such a story, but sheep are not on a panic, they are just lead by a silly
dog. But the result is the same.
Well, sheep are gentle and
quite stupid animals, able to follow one another without any hesitation… and
Jesus compares some human beings to sheep. They need one shepherd, for sure.
However, brothers and sisters, please don’t think immediately that Jesus is the
good shepherd we all need; keep this item in mind for a sermon on John 10.
Jesus is surely the good shepherd, but here, the point at issue is not the
shepherd, but the flock.
Why a flock without a
shepherd? Well… it’s just written. People flock, night and day; they rush and
jostle to get closed to Jesus, so much that he and his disciples cannot even
eat, or rest. And when Jesus and his disciples leave them by boat to rest
somewhere else, they carry on running after him, to a very desert place,
without thinking, without respect for Jesus’ intimacy, and even without food (5
little breads and 2 fishes, it’s not much for such a crowd). Their enthusiasm
is of course moving, but… the gospel is not a promise only for the fastest or
the strongest, while the weakest are just compelled to stand behind, trying to
catch pieces of a teaching they will not even hear, or following a panic for
worse...
They are like sheep
without shepherd, says Jesus, and the shepherd here should be nothing but a
wise man.
When we read that Jesus
began to teach them many things, let us imagine that those things are not
important divine revelations. When religion reaches a high level of enthusiasm,
it doesn’t need revelations, but common sense, wisdom and care.
People were lucky enough
to follow Jesus that day, and not Thomas Hardy’s dog. They could have followed
any other preacher, any other so called shepherd, good, or less good, worse or
even the worst, for their misfortune; without being able to weigh it up.
Then Jesus, having
compassion of them, begins to teach them many things. Which ones? We don’t
actually know. But the whole text leads us to infer he teaches them that
choosing a master requires reflection and caution.
Don’t swallow anything,
think deeply, take time, question yourselves about your ancestors and their
traditions, keep on reading and studying the Bible, never stop praying.
It doesn’t guarantee
anything, does it? But it strongly minimizes the risk when the time comes for
the leap in faith. And even if in the end you have not found the very one guide
or shepherd, you will not have done it in vain.
You are not sheep and you
are not a flock. You are of more value than those animals. May the Lord guide
you on your own way. Amen
